تعیین ژنوتیپ سوشهای هلیکوباکتر پیلوری جدا شده از بیماران مبتلا به زخم معده یا بدون زخم معده بر اساس الگوی rflp-pcrژنهای ureab, vaca وcaga

مقدمه و هدف: مطالعات نشان می دهند که دلایل تنوع پیامدهای کلینیکی عفونت ناشی از هلیکو باکتر پیلوری ممکن است که به فاکتورهای محیطی و میزبان و همچنین اختلاف در ژنوتیپ, شیوع یا بیان فاکتورهای بیماریزای وابسته به باکتری مرتبط باشند. بر این اساس هدف از این مطالعه تعیین پراکندگی ژنوتیپهای مختلف فاکتورهای اصلی بیماریزایی ureab, vaca, caga در سوشهای هلیکوباکتر پیلوری جدا شده از بیماران دارای عفونت معده بدون زخم و بیماران دارای زخم معده بود. روش کار: در این مطالعه توصیفی ـ مقطعی 65 سوش هلیکوباکتر پیلوری که 35 سوش آنها از بیماران دارای عفونت معده بدون زخم و 30 سوش آنها از بیماران دارای زخم معده جدا شده بودند با روش rflp-pcr مورد مطالعه قرار گرفتند. نتایج: شیوع ژن vaca در سوشهای جدا شده از بیماران دارای زخم نسبت به بیماران فاقد زخم بصورت معنی داری (p<0.05) ، بیشتر بود. در rflp ژن caga دو الگوی متفاوت دیده شد. الگوی β با سه باند در هر دوگروه بیماران فراوانی بیشتری داشت. هضم آنزیمی منجر به تولید یک الگوی کاملاً یکنواخت در 83.33% از سوشهای دارای vaca جداشده از بیماران دارای زخم شد. این الگوبا حالت زخم دار بیماری از نظر آماری مرتبط بود. آنالیز پلی مرفیسمهای ureab 10 الگوی قابل افتراق را مشخص کرد که الگوی ureab 5a شایعترین الگو در تمام سوشها بود (47.61%). برای ژنهای ureab, caga هیچ ارتباطی بین الگوهای خاص dna و حالت کلینیکی بیماری مشاهده نشد. نتیجه نهائی: اگرچه در بیماران مورد بررسی حضور ژن caga ممکن است که فاکتور خطری برای ایجاد حالت زخم دار بیماری نباشد اما به نظر می رسد که وجود یک ژنوتیپ یکسان caga با افزایش خطر ایجاد زخم همراه است. در نهایت علیرغم وجود درجه بالائی از تنوع ژنومی در ژنureab ، الگوهای محافظت شده ای از dna در منطقه ما انتشار دارند.